Anasayfa
tarafından fragmandan ilk repliği
efe:cennetle dünya arasındaki mavi ufuktayım.. hergün birbirine benziyo.. her gece aynı rüyayı görüyorum.. boğucu toprak kokusu , kimsenin duymadığı çığlığı , kalbimin yerinden fırlıcakmışcasına atışını.. şimdi , şimdi başladığım yerdeyim.. kayıp hayaller sahnesinde kendimdeyim..
____________________________________
Efe: Lan lannn
Kız:Aaa
Efe:ver şunu
Kız:vermem vermem
Kızın Babası:Noluyo lan burda
Kız:Baba
Efe:Allahhh
____________________________________
Efe:İyi akşamlar sayın yolcularımız...kaptan pilotunuz konuşuyor...Yaklaşık on dakika önce İstanbul Yeşilköy havalimanından kalkmış bulunuyoruz. Dışarıda hava on iki derece, uçuş yüksekliğimiz şu an için on sekiz bin feet ve hızımız ortalama 850 km. Ehhh bundan iyisi Şam’da kayısı yani! Zaman zaman yine uçuşumuzla ilgili bilgiler vereceğim sizlere...tekrar iyi akşamlar iyi yolculuklar.
____________________________________
Efe evine gelmiştir, aniden Hayriye odaya dalar.
Hayriye: Mahallemizin yağız delikanlısı.
Efe: Aah! Aman Hayriye ya.
Hayriye: Baak. Ben geldim. Beş yumurtayı kırdım önce, şeker ekledim sakince... Çırptım çırptım karıştırdım, kendimi senle kırıştırdım.
Efe: Hayriye'cim sen beni başkasıyla karıştırdın galiba. Ben senle kırıştırmadım, başkasıyla kırıştırdım. ()
Hayriye: Biliyordum. Biliyordum bunu, kiminle kırıştırdın!?
Efe: Ya kiminle kırıştırıcam Hayriye ya, kiminle kırıştırıcam? Ben işinde gücünde olan bir insanım. Hem ben senin üstüne gül koklar mıyım ya?
Hayriye: Sahiden mi?
Efe: Tabii ki hayır.
Hayriye: Aşk olsun. Ben sana o kadar kek yapıyorum, sen benimle dalga geçiyorsun.
Efe: E işte ne güzel, böylece ödeşiyoruz işte. Hıh. Dur bakayım.
Efe keki yer.
Hayriye: Bak, yine yapıyorsun.
Efe: Mmm... Gerçekten çok güzel olmuş ya, harbiden şahane olmuş. Yemin ediyorum gidince en çok senin bu keklerini özliycem ha.
Hayriye: Ya şu gitme lafını kaldırır mısın artık? Hem bak uğraştın, didindin, parayı da toparlayamadın.
Efe: Sen öyle san, sen öyle san. Aslanlar gibi topladım. O kadar az kaldı ki, her an gidebilirim. Belki yarın, belki yarından da yakın.
Hayriye: Cık, olmaz.
Efe: Olur.
Hayriye: Hayır, ol-maz.
Efe: Oldururum ben canım, oldururum. (Efe'nin meşhur lafı geldi aklıma. )
Alıyorum Küheylan'ı, hop, ver elini Yeni Dünya.
Hayriye: Peki ben n'olucam, beni kim olduracak?
Efe: Ya bu sorunun cevabını bütün Türkiye merak ediyormuş ya. Hatta mecliste araştırma komisyonu kurmuşlar, harıl harıl çalışıyorlarmış.
Hayriye: Ya, sen varsın ya zaten, niye çalışıyorlarmış ki? ()
Efe: Ya ben yokum Hayriye'cim, ben yokum, beni unut. Ben etkisiz bir elemanım, böyle 1 gibi, çarpıyorsun hiçbir şey olmuyor.
Hayriye: Ne dediğini anlamadım ama sen böyle anlamadığım şeyler söyleyince çok seksi oluyor. ()
Efe: Evet Hayriye'cim, seni artık dışarı almamızın vakti geldi. Hatta evin dışına alalım, maazallah gözetlersin falan.
Hayriye: Niye ki, napıcaksın?
Efe: Üstümü değiştiricem, oldu mu, rahatladın mı?
Hayriye: Ay tamam canım n'olucak, sen değiştiriver, ne de olsa komşuyuz, ben bakmam. ()
Efe: Hayriye!
Hayriye: Tamam ya, gidiyorum.
Efe: Hadieu, hadieu, hadieu..
____________________________________
Efe rüyasında Küheylan'ını görür ve ona doğru koşar.
Efe: Küheylan'ım. Küheylan'ım. Canım.
Küheylan'ın sağ aynasına sarılır, ve öper.
Küheylan'ım.
Küheylan'ın kapısını açar ve karşısında Hayriye'yi görür.
Efe: Aaa!
Hayriye: Ben geldim. Aa, zaten ben gelmedim, ben burdaydım, sen geldin. Hahaha.
Efe: Hayriye yapma şunu ya Allah Allah, her seferinde aklım çıkıyor ya. Hem bi dakka ya, senin ne işin var burda?
Hayriye: Ne demek ne işin var ya? Burası bizim evimiz değil mi, aşk yuvamız değil mi? ()
Efe: Bizim mi?
Hayriye: Bizim tabii kocacım.
Efe: Ne kocası, ne diyorsun ya!?
Hayriye: Bak şimdi bir ağlamaya başlarım, durduramazsın ha. Ya biz seninle 400 kişinin huzurunda evlenmedik mi, böyle minik minik kekler ikram etmedik mi herkese? Sonra babam da sana düğün hediyesi olarak bunu yapmadı mı?
Efe: (İfadeye öl. ) Baban bana kek mi yaptı?
Hayriye: Hayır, keki ben yaptım. Babam sana karavanı yaptı. Hem de kan, ter, gözyaşı dökerek.
Efe: Yok öyle bir şey Hayriye. Bir yanlışlık var, ne diyorsun ya!?
Hayriye: Hiçbir yanlışlık yok. Karı-kocayız artık. Sana bir soru; karı kocalar napar?
Efe: Kek yapar.
Hayriye: Dııt. Yanlış cevap. Çocuk yapar.
Efe: Ya ne saçmalıyorsun, yok öyle çocuk mocuk! Ben hiçbir şey hatırlamıyorum, ne zaman oldu bunlar ya?
Hayriye: E hatırlamaman normal, çünkü sen o sırada baygındın. İmam geldi, kıyıverdi nikahımızı. Ya hadi bunları boşver de, gel artık içeri, bak çok işimiz var.
Efe'yi içeri çekiştirmeye çalışır.
Efe: Ya yeter Hayriye! Valla yeter! Seni son kez uyarıyorum. Şimdi o keki yavaşça yere bırak, ellerini kaldırıyorsun, ufak ufak karavanımdan uzaklaşıyorsun tamam mı? Hadi bakıyım.
Hayriye: Hiçbir yere gitmiyorum. Bak ararım babamı, gelir, alır götürür karavanı.
Efe: Vaaay! Şantaj ha?
Hayriye: Yersen. Ya bu güzel karavan ve ben, ya da hiçbiri.
Efe: Cevap veriyorum, hiçbiri.
Hayriye: Öyle mi, o zaman arıyorum ben babamı.
Efe: Ya Hay.. Bi dakka, bi dakka. Sen bana ne dedin?
Hayriye: Ne dedim?
Efe: İmam nikahıyla evlendik dedin. O zaman ben sana üç kere boş ol, boş ol dedim mi bu iş biter, boşanırız.
Hayriye: Yapamazsın bunu.
Efe: Öyle bir yaparım ki yavrum. Hatta bak, yapıyorum. Boş ol, boş ol...
Hayriye: Hayııııır!
Hayriye, elindeki keki Efe'nin ağzına tıkar. Ve Efe uyanır.
____________________________________
Ben… Hep bir şekilde yanında buluyorum kendimi. Tamam diyorum. Bu sefer çıkmayacağım karşısına, bu sefer görmeyeceğim onu ama… Bir bakıyorum… Ordasın. Bir yerde vardı. Ne diyordu… Bizi yakınlaştırmak için dönüyor dünya. Kendi etrafında ve bizim etrafımızda. Taa ki bizi… Bu rüyada birleştirene dek.
efe:cennetle dünya arasındaki mavi ufuktayım.. hergün birbirine benziyo.. her gece aynı rüyayı görüyorum.. boğucu toprak kokusu , kimsenin duymadığı çığlığı , kalbimin yerinden fırlıcakmışcasına atışını.. şimdi , şimdi başladığım yerdeyim.. kayıp hayaller sahnesinde kendimdeyim..
____________________________________
Efe: Lan lannn
Kız:Aaa
Efe:ver şunu
Kız:vermem vermem
Kızın Babası:Noluyo lan burda
Kız:Baba
Efe:Allahhh
____________________________________
Efe:İyi akşamlar sayın yolcularımız...kaptan pilotunuz konuşuyor...Yaklaşık on dakika önce İstanbul Yeşilköy havalimanından kalkmış bulunuyoruz. Dışarıda hava on iki derece, uçuş yüksekliğimiz şu an için on sekiz bin feet ve hızımız ortalama 850 km. Ehhh bundan iyisi Şam’da kayısı yani! Zaman zaman yine uçuşumuzla ilgili bilgiler vereceğim sizlere...tekrar iyi akşamlar iyi yolculuklar.
____________________________________
Efe evine gelmiştir, aniden Hayriye odaya dalar.
Hayriye: Mahallemizin yağız delikanlısı.
Efe: Aah! Aman Hayriye ya.
Hayriye: Baak. Ben geldim. Beş yumurtayı kırdım önce, şeker ekledim sakince... Çırptım çırptım karıştırdım, kendimi senle kırıştırdım.
Efe: Hayriye'cim sen beni başkasıyla karıştırdın galiba. Ben senle kırıştırmadım, başkasıyla kırıştırdım. ()
Hayriye: Biliyordum. Biliyordum bunu, kiminle kırıştırdın!?
Efe: Ya kiminle kırıştırıcam Hayriye ya, kiminle kırıştırıcam? Ben işinde gücünde olan bir insanım. Hem ben senin üstüne gül koklar mıyım ya?
Hayriye: Sahiden mi?
Efe: Tabii ki hayır.
Hayriye: Aşk olsun. Ben sana o kadar kek yapıyorum, sen benimle dalga geçiyorsun.
Efe: E işte ne güzel, böylece ödeşiyoruz işte. Hıh. Dur bakayım.
Efe keki yer.
Hayriye: Bak, yine yapıyorsun.
Efe: Mmm... Gerçekten çok güzel olmuş ya, harbiden şahane olmuş. Yemin ediyorum gidince en çok senin bu keklerini özliycem ha.
Hayriye: Ya şu gitme lafını kaldırır mısın artık? Hem bak uğraştın, didindin, parayı da toparlayamadın.
Efe: Sen öyle san, sen öyle san. Aslanlar gibi topladım. O kadar az kaldı ki, her an gidebilirim. Belki yarın, belki yarından da yakın.
Hayriye: Cık, olmaz.
Efe: Olur.
Hayriye: Hayır, ol-maz.
Efe: Oldururum ben canım, oldururum. (Efe'nin meşhur lafı geldi aklıma. )
Alıyorum Küheylan'ı, hop, ver elini Yeni Dünya.
Hayriye: Peki ben n'olucam, beni kim olduracak?
Efe: Ya bu sorunun cevabını bütün Türkiye merak ediyormuş ya. Hatta mecliste araştırma komisyonu kurmuşlar, harıl harıl çalışıyorlarmış.
Hayriye: Ya, sen varsın ya zaten, niye çalışıyorlarmış ki? ()
Efe: Ya ben yokum Hayriye'cim, ben yokum, beni unut. Ben etkisiz bir elemanım, böyle 1 gibi, çarpıyorsun hiçbir şey olmuyor.
Hayriye: Ne dediğini anlamadım ama sen böyle anlamadığım şeyler söyleyince çok seksi oluyor. ()
Efe: Evet Hayriye'cim, seni artık dışarı almamızın vakti geldi. Hatta evin dışına alalım, maazallah gözetlersin falan.
Hayriye: Niye ki, napıcaksın?
Efe: Üstümü değiştiricem, oldu mu, rahatladın mı?
Hayriye: Ay tamam canım n'olucak, sen değiştiriver, ne de olsa komşuyuz, ben bakmam. ()
Efe: Hayriye!
Hayriye: Tamam ya, gidiyorum.
Efe: Hadieu, hadieu, hadieu..
____________________________________
Efe rüyasında Küheylan'ını görür ve ona doğru koşar.
Efe: Küheylan'ım. Küheylan'ım. Canım.
Küheylan'ın sağ aynasına sarılır, ve öper.
Küheylan'ım.
Küheylan'ın kapısını açar ve karşısında Hayriye'yi görür.
Efe: Aaa!
Hayriye: Ben geldim. Aa, zaten ben gelmedim, ben burdaydım, sen geldin. Hahaha.
Efe: Hayriye yapma şunu ya Allah Allah, her seferinde aklım çıkıyor ya. Hem bi dakka ya, senin ne işin var burda?
Hayriye: Ne demek ne işin var ya? Burası bizim evimiz değil mi, aşk yuvamız değil mi? ()
Efe: Bizim mi?
Hayriye: Bizim tabii kocacım.
Efe: Ne kocası, ne diyorsun ya!?
Hayriye: Bak şimdi bir ağlamaya başlarım, durduramazsın ha. Ya biz seninle 400 kişinin huzurunda evlenmedik mi, böyle minik minik kekler ikram etmedik mi herkese? Sonra babam da sana düğün hediyesi olarak bunu yapmadı mı?
Efe: (İfadeye öl. ) Baban bana kek mi yaptı?
Hayriye: Hayır, keki ben yaptım. Babam sana karavanı yaptı. Hem de kan, ter, gözyaşı dökerek.
Efe: Yok öyle bir şey Hayriye. Bir yanlışlık var, ne diyorsun ya!?
Hayriye: Hiçbir yanlışlık yok. Karı-kocayız artık. Sana bir soru; karı kocalar napar?
Efe: Kek yapar.
Hayriye: Dııt. Yanlış cevap. Çocuk yapar.
Efe: Ya ne saçmalıyorsun, yok öyle çocuk mocuk! Ben hiçbir şey hatırlamıyorum, ne zaman oldu bunlar ya?
Hayriye: E hatırlamaman normal, çünkü sen o sırada baygındın. İmam geldi, kıyıverdi nikahımızı. Ya hadi bunları boşver de, gel artık içeri, bak çok işimiz var.
Efe'yi içeri çekiştirmeye çalışır.
Efe: Ya yeter Hayriye! Valla yeter! Seni son kez uyarıyorum. Şimdi o keki yavaşça yere bırak, ellerini kaldırıyorsun, ufak ufak karavanımdan uzaklaşıyorsun tamam mı? Hadi bakıyım.
Hayriye: Hiçbir yere gitmiyorum. Bak ararım babamı, gelir, alır götürür karavanı.
Efe: Vaaay! Şantaj ha?
Hayriye: Yersen. Ya bu güzel karavan ve ben, ya da hiçbiri.
Efe: Cevap veriyorum, hiçbiri.
Hayriye: Öyle mi, o zaman arıyorum ben babamı.
Efe: Ya Hay.. Bi dakka, bi dakka. Sen bana ne dedin?
Hayriye: Ne dedim?
Efe: İmam nikahıyla evlendik dedin. O zaman ben sana üç kere boş ol, boş ol dedim mi bu iş biter, boşanırız.
Hayriye: Yapamazsın bunu.
Efe: Öyle bir yaparım ki yavrum. Hatta bak, yapıyorum. Boş ol, boş ol...
Hayriye: Hayııııır!
Hayriye, elindeki keki Efe'nin ağzına tıkar. Ve Efe uyanır.
____________________________________
Ben… Hep bir şekilde yanında buluyorum kendimi. Tamam diyorum. Bu sefer çıkmayacağım karşısına, bu sefer görmeyeceğim onu ama… Bir bakıyorum… Ordasın. Bir yerde vardı. Ne diyordu… Bizi yakınlaştırmak için dönüyor dünya. Kendi etrafında ve bizim etrafımızda. Taa ki bizi… Bu rüyada birleştirene dek.
