Anasayfa
tarafından Tut Elimden Anne
Tut Elimden Anne
Bu sensiz geçirdiğim ilk sonbahar, ilk kış, ilk hazan anne Ne kadar da hüzünlüymüş annesinden ayrı kalmış bir ceylanın çaresizliği Şimdi nerdesin anne?
Soğuk coğrafyalarda hangi rüzgâr okşar ak düşmüş saçlarını? Ne kadar da çabuk hissettirdin yokluğunu, yalnızlık her şeyin yegâne ilacı sanırdım senden ayrı kalmadan önce
Oysa her derdin ilacı sendeymiş Şimdilerde bir gölge gibi üzerime çöken yokluğunu sen varmışsın gibi davranarak hafifletmeye çalışıyorum Sabah namazlarına sen anlımdan öpüp uyandırıyormuşsun gibi kalkıyorum anne Dışarı çıkmadan montumu sırtıma alıp, tembihlediğin gibi duamı okuyorum Tam arkamı dönüp ellerinden öpecekken, yokluğunu bir kez daha hissediyorum Ardımdan kapanmayan kapıları kilitliyorum sıkıca…
Akşamları koşar adım geliyorum eve ve her odaya girişte seni mavi kanepenin üstünde otururken görmek geçiyor içimden
Oysa soğuk boş ve karanlık odalar karşılıyor beni anne Dizine yatıp o gün yaptıklarımı anlatmak geliyor içimden, şimdi boş yastıklara anlatıyorum derdimi Elinde Kur-an’ın gece kalkıp sen varmışsın gibi seni arıyorum odalarda, ama yoksun Anladım ki annesiz bir çocuk hiçmiş, sevgisiz yaşamak ne kadar da zormuş anne
Mis kokan yemeklerini yemeyeli ne kadar oluyor? Kime yaptırdıysam senin yemeklerin gibi olmuyor anne Geceleri seni sayıkladığımı fark ediyorum bazen Sensizliğin çıldırtan çaresizliğini yudumluyorum ruhumun kıvrımlarında Kızacaksın biliyorum ama sigaraya yeniden başladım anne Ama ne yapayım yegâne dostum ve dert ortağım o Ve çiçeklerine gözüm gibi bakıyorum yokluğunu hissetmiyorlar anne Sen varmışsın gibi sularını aksatmıyorum
Hasret Vuslata ne zaman dönüşür anne, Ne zaman biter bu yakıcı özlem, susuzluktan kuruyan gülleri yağmur ne zaman ıslatır Biliyorum yine mevsimler dönecek ve yine yapraklar düşecek sen gelmeyeceksin Söylesene anne ne zaman biter bu sürgün daha kaç mevsim bekleyeceğim kapında?
Bazen nefes almakta zorlanıyorum anne, boğazımda düğümleniyor bir şeyler, yemek desen yiyor muyum yemiyor muyum belli değil Kısacası sensiz yaşayamıyorum anne? Söylesene anne ne zaman biter bu hasret? Sensiz uçurumlardan yuvarlanıyorum tut elimi anne
MEHMET AKİF BALTACI
Tut Elimden Anne
Bu sensiz geçirdiğim ilk sonbahar, ilk kış, ilk hazan anne Ne kadar da hüzünlüymüş annesinden ayrı kalmış bir ceylanın çaresizliği Şimdi nerdesin anne?
Soğuk coğrafyalarda hangi rüzgâr okşar ak düşmüş saçlarını? Ne kadar da çabuk hissettirdin yokluğunu, yalnızlık her şeyin yegâne ilacı sanırdım senden ayrı kalmadan önce
Oysa her derdin ilacı sendeymiş Şimdilerde bir gölge gibi üzerime çöken yokluğunu sen varmışsın gibi davranarak hafifletmeye çalışıyorum Sabah namazlarına sen anlımdan öpüp uyandırıyormuşsun gibi kalkıyorum anne Dışarı çıkmadan montumu sırtıma alıp, tembihlediğin gibi duamı okuyorum Tam arkamı dönüp ellerinden öpecekken, yokluğunu bir kez daha hissediyorum Ardımdan kapanmayan kapıları kilitliyorum sıkıca…
Akşamları koşar adım geliyorum eve ve her odaya girişte seni mavi kanepenin üstünde otururken görmek geçiyor içimden
Oysa soğuk boş ve karanlık odalar karşılıyor beni anne Dizine yatıp o gün yaptıklarımı anlatmak geliyor içimden, şimdi boş yastıklara anlatıyorum derdimi Elinde Kur-an’ın gece kalkıp sen varmışsın gibi seni arıyorum odalarda, ama yoksun Anladım ki annesiz bir çocuk hiçmiş, sevgisiz yaşamak ne kadar da zormuş anne
Mis kokan yemeklerini yemeyeli ne kadar oluyor? Kime yaptırdıysam senin yemeklerin gibi olmuyor anne Geceleri seni sayıkladığımı fark ediyorum bazen Sensizliğin çıldırtan çaresizliğini yudumluyorum ruhumun kıvrımlarında Kızacaksın biliyorum ama sigaraya yeniden başladım anne Ama ne yapayım yegâne dostum ve dert ortağım o Ve çiçeklerine gözüm gibi bakıyorum yokluğunu hissetmiyorlar anne Sen varmışsın gibi sularını aksatmıyorum
Hasret Vuslata ne zaman dönüşür anne, Ne zaman biter bu yakıcı özlem, susuzluktan kuruyan gülleri yağmur ne zaman ıslatır Biliyorum yine mevsimler dönecek ve yine yapraklar düşecek sen gelmeyeceksin Söylesene anne ne zaman biter bu sürgün daha kaç mevsim bekleyeceğim kapında?
Bazen nefes almakta zorlanıyorum anne, boğazımda düğümleniyor bir şeyler, yemek desen yiyor muyum yemiyor muyum belli değil Kısacası sensiz yaşayamıyorum anne? Söylesene anne ne zaman biter bu hasret? Sensiz uçurumlardan yuvarlanıyorum tut elimi anne
MEHMET AKİF BALTACI
