“Öğünmeyiniz! Hem topraktan yaratılmış
hem de toprağa dönünce kendisini kurtların yiyeceği insanın övünmesi neye yarar!”
(Hz. Ebû Bekir)
“Hurma ağacına bakınız. Başı dik olduğu için Allah ona meyvelerini nasıl taşıtıyor.
Kabak, kavun, karpuz gibi bitkiler ise yüzünü ve dallarını yere koyduğu için
Allah onların meyvelerinin yükünü toprağa taşıtıyor.”
(Ahmed er-Rufai)
Dindarsan kendini beğenmişliği bırak, kendini görmezsen Allah’ı görürsün.
(Nasr-ı Hüsrev)
Allah’a karşı isyan bayrağını çektiren günahların başında kibir gelir.
(Avn İbn-i Abdullah)
Bir günah ki kaynağı şehvettir, affa mazhar olacağı umulur;
ama bir günah ki kibirden kaynaklanır onun için mağfiret umulmamalıdır.
(Seriyyü’s-Sakati)
Bir kimsede kibir varsa bu, söz söylerken soğan gibi kokar.
(Mevlânâ)
Dağları iğneyle kazmak, kalbden kibri söküp atmaya nazaran daha kolaydır.
(Ebû Haşim Sofi)
Kişinin kendini beğenmesi, aklının zayıf olduğuna dalalet eder.
(Hz. Ali)
Bir Müslümanı küçük gördüğün zaman
karşılığında iman ve irfan duygusunun azalışını görürsün.
(Ebû Bekir bin Hamid Tirmizi
hem de toprağa dönünce kendisini kurtların yiyeceği insanın övünmesi neye yarar!”
(Hz. Ebû Bekir)
“Hurma ağacına bakınız. Başı dik olduğu için Allah ona meyvelerini nasıl taşıtıyor.
Kabak, kavun, karpuz gibi bitkiler ise yüzünü ve dallarını yere koyduğu için
Allah onların meyvelerinin yükünü toprağa taşıtıyor.”
(Ahmed er-Rufai)
Dindarsan kendini beğenmişliği bırak, kendini görmezsen Allah’ı görürsün.
(Nasr-ı Hüsrev)
Allah’a karşı isyan bayrağını çektiren günahların başında kibir gelir.
(Avn İbn-i Abdullah)
Bir günah ki kaynağı şehvettir, affa mazhar olacağı umulur;
ama bir günah ki kibirden kaynaklanır onun için mağfiret umulmamalıdır.
(Seriyyü’s-Sakati)
Bir kimsede kibir varsa bu, söz söylerken soğan gibi kokar.
(Mevlânâ)
Dağları iğneyle kazmak, kalbden kibri söküp atmaya nazaran daha kolaydır.
(Ebû Haşim Sofi)
Kişinin kendini beğenmesi, aklının zayıf olduğuna dalalet eder.
(Hz. Ali)
Bir Müslümanı küçük gördüğün zaman
karşılığında iman ve irfan duygusunun azalışını görürsün.
(Ebû Bekir bin Hamid Tirmizi