zifiRi dünyaM

Gecenin zifiri karanlığın yağmurlu havanın şimsek çakmasıyla aydınlanırdı gözlerim Anlam bulamadığım düşünceler ve kalbimin düşündükleri sadece sevgi hüzünde gizli kalbim gözyaşımla eriyor.. karanlık düşüncelerimde ki anlamlı tek cümle..
o anılardan kalma düşünceler zincirlemişti bileklerimi ..hapsolmustum gecmişte.. yuregımı sızlatan gunlerde
Boşlukta gibiydim sanki tutuncak bir dalım bile yoktu kimse yok tek bir ışık tek bir ses Yok Sadece gözyaşlarımın ıslaklığı ve damlama sesini duyuyordum...
düşümde güneşi bekliyorum.. dogmasını ve asla batmamasını.. bu karanlık odada ısık senı anımsatıyor yuregıme
Hatırlamak istemesemde sökemiyorum seni kalbimde her gelen yeni kişide ben hep seni görüyordum oysaki yokluğun bile beni terk ediyordu nasıl bi hançerdin yüreğime saplanıpta hiç çıkmayan bakınışlarını unutamadığım ilk sevdiğim kişi…

ılk ve son ... kimse inanmasada kalbimdesin hala...yokluqunda anılarla gecırmıstım gunleri şimdiyse o anılar yavas yavas alıyor ruhumu..

Kurtulmanın bir yolu ise senin gelmendi hayatıma yeniden ellerimden tutup kurtarmandı beni yokluğundan Boş bakıyordum herkese sanki artık yaşamıyordum anlamsızdım sensiz kalbimi çaldığın gibi gerivermelisin yeniden benimle olmalısın

sızlamıyor mu hıc yureğin ? gece uyudugunda anımsamıyor musun benı ? gözyaslarım sel olurken senle kururken bedenım rahat mısın mutlulugun koynunda ?
Ne çabuk unuttun yaşanılanları hiç mi sevmedin beni ben sana deli gibi özlem duyarken sen neler hissediyorsun başkalarına bakarken hiç mi beni anımsamıyorsun ben her yerde seni görüyorum hayatımı çaldın benden mutlu musun şimdi
senı unutmak ıcın gelmiştim bu karanlık yere... her baktıgım yerde sen vardın cunku... ama yanılmısım sen baktıgım yerlerde değil ruhum daymıssın bedenımmıssın meger.... gozlerım gozlerını kulaklarım sesını hıc eksık etmıyor sıcaklıgın kokun hala yanımda sanki

Ruhuna hapsettin beni ama bu kadar acı yetmeliydi bana artık üzülen sen olacaktın benim yaşadığımı sende yaşayacaktın seni karanlığıma çekip kendimi kurtaracağım bedenimin acısını sen çekeceksin akan kanımın hesabını vereceksin

Duyduğun dinlediğin her müzikte sadece kendime çektirdiğim acının çığlıklarını duyacaksın kulağını tırmalayacak hiç aklından çıkmayacak sana acı verecek ben ise o zaman mutlu olacağım
ya da belki o zaman teslım edecegım ruhumu karanlıga...
Sen ise hep beni hatırlayacaksın ölsem bile mezarıma geleceksin çekeceğim senide her türlü yanıma beraberliğimiz sadece sonsuzlukta olacak o zaman kavuşacağız ama önce seninde acı çekmen gerekecek ruhunun arınması için

Ruhum mühürlenecek bedenine gözyaşın sulayacak toprağımı... küçük bir busen kul edecek kemiklerimi...sen kabullenirsen beni rahat bırakacak ruhum bedenini
Karanlık bir kulübede yasayacağız örümcek ağlarıyla ve kemiklerle kanla süslenmiş olacak Huzur verecek bize bu insanlar özenecek sonsuz kavuşmamıza…
karanlık da olsa kalbimız ısık tutacak yürüyeceğimiz uzun yola... gecmıste kalanlar bulamıycklar ızımızı suremyckler yenı sayfamızda gecmıse yer kalmayacak
Nehre karşı bir kulübe olacak bu akan su bize huzur verecek o nehirde ise önceden sadece ölüler yıkanırdı biz ise sonsuzluğumuzun şerefine yıkanacaktık
düşüm tekrar karanlığa gomuldu umudum tekrar yok oldu o çığlıkla...
bu olmamalıydı karanlık beni almalıydı seni değil
İnsanların arasına karışma vakti artık ruhumuzu soyutladık birbirimize bağlandık ölümüne sıra gezintiye çıkmaktaydı ışığa doğru…

Işığımıza yöneldik derin ve emin adımlarla ayak sesleri vardı sadece ruhumun çığlıklarında kulakta ise insan çığlıklarının hoş müziği sadece benim duyabildiğim
hayat durmustu bızım ıcın umut perdelerı aralanmıstı .. mutlu olabılmeyı umuyorduk ya biz o umut mutluluk sandıgımız keder kıbırmıs meger yalanmıs hersey karanlıkmıs perdenın arkası gozlerımız karalara burundu bıranda tutmadı yıne dıleklerım
Her karanlık tünelin sonundakı ışık elbet bizide bulacaktı boşluktayız su an evimize yeniden döneceğiz nehrimize yeniden yöneleceğiz umut ediyorum sadece Çıkacağız bu karanlıktan kanla besleneceğiz insanların acılarıyla kendi acılarımızı onlara saplayacağız
belkı kurtulabılırız boylelıkle kederden .... kuruyan gozyasım tekrar ıslatır bedenımı acıyla.. damarlarımda akmayı bırakan kan ıcımı ısıtan opücüğünle yenıden baslar damlamaya
yanımdasın belki sonsuza dek ama o kadar yoksun ki o kadar değiştinki beraber öldük ama beraber dirilemedik sende farklıydın artık eski seni istiyorum ve onu yaşatacağım kalbimde şimdiki sahte seni değil özlüyorum ruhumun derinliklerine doğru
masum sevgimiz hiç dinmeyen fırtına misali savuruyor bizi ... yalnızlıgın kalbinde hapsolduğum o ev o anılar yitip gidiyor sen olmayınca.. ruhumun derınlıklerınde hala kanıyor benı terk edişin beni yalnız kalpsiz sessiz bırakışın hiç dolmamıştı yerin yapamamıştım sensiz
yanımdasın ama hala yoksun fırtınanın yanında şimdi de hava karardı hiç aydınlanmadığı gibi değişmenler
Yağmur damlaları damlıyor her değişinde acıtıyor iğnelerini batırıyordu acılar intikam alıyordum şimdi şimşek çakardı sadece aydınlığım ve bütün umudum ondadır şimdi büyük bir sesle haykıracağım yıldırım gibi düştüğüm gezdiğim her yeri kana bulacağım yağmuru kendi yanıma alıp şimdi gözyaşlarımla biriktireceğim
o gece zayıf bır ısık dogdu gokyuzunde...aklım oyun oynuyor olabılırsdı merakıma yenılıp koyuldum yola arkamda sesler yuruyordum durmadan atılmıstım yıne bır maceraya kulaklarım cınladı cıglıklarında bıranda korkum gozlerımı kor etmıstı bende bagırmak kurtulmak ıstıyordum ama olmuyordu kelımeler yıtıp gıtmıstı benden senı kanlar ıcınde gorunce
ölümsüzdük belkide ama o gün gördüm senin cesedini sanki yeniden hayatsal faaliyetlerim geliyordum yağmurumla karıştı kanların gözlerim büyüdü ağlıyorum şimdi yaşadığımdan çok acı duyuyorum seni istiyorum ruhun bile terkketti artık beni oysaki ben kaybedeceğim seni ben gömücem sonsuzlukta batırır hancerini kalbime yaşananlar her bir hatırlamamda yok edeceğim seni
o kadar var dı kı cevrende kalbın bedenın o kadar sıcaktı ki.. senınle ölmeyi dılemıstım senınle sonsuz olmayı dılemıstım oysaki.. etrafımızda ugultulu sesler peşimi bırakmayan karanlık ruhu goturmek isteyen cellat hepsi haykırıslarımı dınlıyordu seni bırakmayı istemiyordum eski cok eski günlere dönmeyi diliyordum olamazzzzz bu olamaz dızlerimde ki sen olamazsın dudaklarımda ki bu kan senin değil
beni tekrar yok etmene bir kez daha gömülmeye razı olamam ölemezsin izin veremem
Rüyamdan uyanıyorum artık ölümün ise gerçekti şimdi gittin ve bittin yeni bir güne uyanıyorum artık acı çekeceğimi bile geçmişi unutamayacağımı bile yeni sayfa açacağım sensiz artık seni sonsuzluğumla hançerledim evet sevgilim seni öldüren bendim kalbini ise hançerle sapladım o kadar zevk vermişti ki anlamıyorum ne oluyordum ben böyle...
Uyuyorum şimdi ikimizin yaşayacağı evde sensiz yeni gün getirecekti yeni hayatı rüyalarım gerçek olamayacak belki ama sende olmayacaksın
yoklugunun daha az acı verecegini düşünmüstüm daha az akıcaktı gözyaslarım karanlık terk edecekti ruhumu kalbıne değil aşkımıza sapladığım o hançer yine ellerimde peki sıra kimde... zihnim düşüncelerim suskun sadece gözyaşı hançer ve paramparca bır kalp var odada gözlerinin yanımda olduğunu biliyorum çünkü eğer birini gercekten seversen onunla aranda görünmez bir bağ oluşur seni hala hissediyorum
yoklugunun daha az acı verecegini düşünmüstüm daha az akıcaktı gözyaslarım karanlık terk edecekti ruhumu kalbıne değil aşkımıza sapladığım o hançer yine ellerimde peki sıra kimde... zihnim düşüncelerim suskun sadece gözyaşı hançer ve paramparca bır kalp var odada gözlerinin yanımda olduğunu biliyorum çünkü eğer birini gercekten seversen onunla aranda görünmez bir bağ oluşur seni hala hissediyorum
yoklugun her saniye yakıyor sensizlik yıkıyor ruhumu bır puzzle misali paramparca yüreğim
Kalbimdesin belki hala belki silemiyorum ama tamir edeceğim yüreğimi senle değil senin yokluğunla...Yenileceğim kendimi bak gözlerimde yeniden güneş doğuyor karanlığım aydınlanıyor tünelin sonuna kadar ikimiz gidecektin ama sen yolunda kaybettin acılarına yenik düştün işte ben buna gülüyorum akan kanımda artık sen değil zehrin var kaybettim seni ama sen beni kaybetmedin sanıyorsun her gizlenişlinde ben seni görüyorum ve gülüyorum benim yaptıklarım şimdi sana acı verecek artık roller değişti sevgilim…

hazırdım buna seni unutmaya geçmişi silmeyi hayalleri yıkmayı ... yeni yelkenler acmısken kalbım yıne sızladı karanlık yıne sardı etrafımı ..yanıldıgımı düşüntüm başlarda mukemmel var mıydı yoksa.. gozleri cevreledi zihnimi bakışlarımız ilk bulustuğunda muhur vurdu busesi yüreğime
Yeni kişilerle seni hatırladım hep ama biri çıkacaktı ve ben ona deli gibi tutulacaktım seni unutacaktım yeni insanlardan seni acını çıkarmayacak ve doyacaktım sensizliğe
Uyuyorum artık yeni bir günde kan akan nehrin yanındayım şimdi uyandığımda siyah birisi acıların simgesiydi sanki öylesine vuruldum ki ona artık sen yoksun! Simsiyahtı acı doluydu her yeri etkiledi kalbimi derinden küçük öpücükle uyandırdı beni öptü yer ise acıttı canımı götürdü şimdi beni yanında aynı kaderi yaşıyoruz şimdi...

adını bılmedığım bır guzel bır melek vardı karsımda sanki ... bu halde olmama sebeb sendın ... oysaki durmaksızın akan gozyaslarım vardı benım şimdiyse tekrar kanıyan bır kalbım .. ellerim tenine değdiği anda
Siyahlım karanlığına sür beni seni istiyorum atık sadece sensin geçmişimi sen sileceksin yaşıyorum şimdi seninle ve seninle nefes alıyorum bırakamayacaksın beni seviyorum seni...