Néfrétîn Ķanıma Ķarıştı !

Bir hırcınlık vardı beni soğutan herseyden İçimde Öfke! GözLerimde Nefret; Yaşama İnsanlara DuyguLara Lanetler Savurdum Her tekrar nefes Aldıımda Aklım beynim Değildi Artık beni yöneten Onlar basit bir köleydi benliğime Durmuyorlardı Hiç yağan YağmurLa Karısıp GözLerimden Süzülenler Terkedip qiderdi Ruhum bazen bedenimi Hayallerle yasardık Ya hani umutLara bağlanırdık! Gelmeyeceğini bildiim KapıLara bakardım aralıksız Sen olmadığını olmayacağını Bildiim Halde irkilirdim her Çalan telefona Yolların uzunluğu Değildi Aramızdaki uzaklık o Kadar yakındıkki aslında! tükenmişti aramısda Sözcüklerbitmiyordu başlayan cümLELer Yarım Kalmıstı bizim Öykümüz Belki Yanlıs bir öykünün Kahramanı olmustuk Susmak Care Geliyordu zamanaKorkuyorduk; DuyguLarım içimde Esir Kanıma Karıstı Artık Nefretim Kusamıyorum Sözcükler Caresiz! Ruhum Kayboldu senin içinde Seni ararken Yaralar aldı her yeniden dediğinde; Yeniden bir kayaya Çarptı Betonlasmıstı Kalbin Yer Yoktu sevgiye Sevgin Korkundu Korkun Esirdi Derin bir Sessizliğe Derin İzlerin Kaldı bu sefer bedenimde Kalbim HayKırısLar içinde Her Sana Kardesim Dediimde Cok Canım Yanıyor bu Sefer Cok Kanım Akıyor Suclu kimdi Yargılayan Kimdi? Masum Sözlerin büyüsüydü Bendeki Kalemim anlatamaz SözcükLer Esir Onlar Caresiz ßir Kalbin Hükmünde! Susmak gerekir bazen Unutmak gerekir belki vazgecmek gereKir Gitmek gerekir Sessizce