Durdu Durmadı (Cinas, Tezat ve Mübalağa sanatı)

Durdu gitti; güneş durdu, ay durdu
Zaman durdu, yine Durdu durmadı.
Yedirmeden, içirmeden doyurdu,
Nutkum durdu, yine Durdu durmadı.

Güneş doğdu, yerin altı ışıdı
Yıldırımlar ensemizi kaşıdı,
Ağustos’ta sanki mevsim kış’ıdı,
Yağış durdu, yine Durdu durmadı.

Işıkları yansıtmadı aynalar,
Zemheri’de çiçek açtı ayvalar…
Olgunlaşmış, dökülecek meyveler;
Dalda durdu, yine Durdu durmadı.

Cimrilerden cimri çıktı cömertler,
Derdimize derman oldu tüm dertler…
Hiç sözünde durmayan şu nâmertler;
Sözde durdu, yine Durdu durmadı.

“Durdu” adı dursun diye konmuştu,
Güzel Durdu bir kış günü donmuştu.
Ne gün görmüş, ne dünyada onmuştu,
Kalbi durdu, yine Durdu durmadı.

Bindebir'im yürüyünce deryada,
Gerçekleri yakaladım hülyada…
Olmayacak şeyler oldu dünyada,
Aklım durdu, yine Durdu durmadı.


Açıklama:
Durdu= Bir bayan adı
Durdu= Durmak fiilini işlemek.
Durmadı= yaşamadı demek.